 |
| to lekcja w skansenie , no ja miałam lepiej niż te dzieci=)) |
Już nie mogę słuchać ciągłego opowiadania jaka to szkoła
jest cudowna ,że koniecznie trzeba iść do szkoły w wieku sześciu
lat . Szkoła to dla mnie odlegle wspomnienie bo i ja sama już
dawno, dawno temu edukację szkolną mam za sobą a i moja pociecha
jest już studentką i puki co ma przed sobą jeszcze miesiąc
wakacji=).
 |
| ta naburmuszona z kwiatami to ja=))) |
Pamiętam swój pierwszy dzień w szkole i ,że moim
marzeniem było uciec ze szkoły , słonko świeciło , rzeka kusiła
kąpielą a tu trzeba było stać cichutko na szkolnym apelu w
niewygodnym fartuszku i słuchać o obowiązkach jakie lada chwila
spadną mi na głowę. Prawie nikt nie wierzy mi,że takie miałam
„przestępcze” myśli w końcu uczyłam się dobrze i raczej nie
miewano ze mną kłopotów wychowawczych. Choć do dziś uważam ,że
trzeba wręcz kochać szkolę by chcieć powtarzać kolejne klasy i
chodzić do takiej podstawówki o dwa a w porywach i trzy lata dłużej
niż ustawodawca nakazuje. Mundurki nosiło się codziennie takie z
paskudnego , gniotącego się czarnego materiału, gdzieś tak w
marcu wyglądały okropnie . Zimą było w nich ciasno, bo pod spodem
ubierało się swetry i całą stertę innych ciuchów a latem latem
człowiekowi było w takim fartuszku gorąco jak nie przymierzając w
piecu hutniczym.
Na fartuszki przyszywano tarcze w podstawówce
niebieską w szkole średniej czerwoną. Ale co tam każdy z mojego
pokolenia to pamięta. W szkole średniej za moich czasów mundurki
już nie obowiązywały
ale za to moja starsza siostra musiała
przez całą edukację w liceum chodzić w pełnym umundurowaniu . Co
najgorliwsi nauczyciele sprawdzali długość spódniczek z
zegarmistrzowską dokładnością.
 |
| a radości ....=) |
W szkolnej modzie zmiany zachodzą powoli jeśli chodzi o strój
galowy nic się nie zmienia biała bluzka czarna spódnica to kanon
szkolnej elegancji od dziesięcioleci .
Właśnie dziś przypomniało mi się jeszcze kilka szkolnych smaczków
choćby to,ze nauczyciel zawsze "miał rację" nie bardzo można było
dyskutować z jego poleceniami. Rodzice zawsze twierdzili ,że nauczyciel
wie co robi. Stosowano tez może nie okrutne ale jednak kary cielesne to
znaczy za nieposłuszeństwo lub uporczywy brak wiedzy dostawało się
linijka po ręce nazywano to "dostać po łapie".. Przychodziła co pewien
czas do szkoły higienistka ( pielęgniarka) i sprawdzano czystość rąk,
głowy. dziś już nie stosuje się takich praktyk bo uwłaczają godności
osobistej ucznia. Tyle tylko,że w dawnych szkołach był gabinet lekarski
i dentystyczny a dziś o ich powrót się walczy. Czego dawniej nie było a
dziś jest ? Na pewno nie było tylu otyłych dzieci bo po pierwsze nie
jadło się tyle słodyczy a po drugie dzieciaki bez przerwy były w ruchu a
raczej na przerwach=)
Podoba mi się za to moda na obdarowywanie dzieci słodyczami w
pierwszym dniu ich edukacji. Co prawda jest to zwyczaj nie nasz a
zapożyczony od sąsiadów zza Odry bardzo popularny na Śląsku i
woj. wielkopolskim a w lubuskim ciągle jeszcze mało
rozpowszechniony to ja swojej córce kiedy szła do pierwszej klasy
podarowałam taką „tytkę” jak mawiają Ślązacy lub róg
obfitości jak głosi oficjalna nazwa . O tym zwyczaju dowiedziałam
się podczas pobytu u mojej koleżanki w Katowicach wiele lat przed
tym zanim zostałam mamą i już wtedy powiedziałam sobie ,że moje
dziecko obdaruje w pierwszy dzień jego edukacji taka „tytką”.
Róg obfitości można kupić gotowy albo skleić z kawałka
kolorowego kartonu nasypać doń słodyczy i wspomnienie pierwszego
dnia w szkole będzie słodkim na całe życie=)
 |
| Emilka w mundurku chodziła w gimnazjum i pierwszy rok |
| w liceum. | W "Lotniku" był taki obowiązek =( |
Przybory szkolne są
dziś bajecznie kolorowe ale czy łatwiej jest być teraz
pierwszakiem ? Pewnie bywa z tym rożnie. Przez lata kupowaliśmy
naszej córce piórnik do szkoły podczas wakacji w Ahlbeck i teraz
kupiła sobie piórniczek tak dla zabawy i podtrzymania tradycji=)
Powiem szczerze za szkołą nie przepadam do dziś , nie lubię gdy mówi
mi się co mam robić i nie lubię mundurków. No i los spłatał mi
figla kto mnie zna ten wie jakiego=))))
Aha w szkole poznałam mnóstwo fajnych i mniej fajnych ludzi,
przeżyłam pierwsze zauroczenia i rozczarowania. Do dziś wspominam
i tych cudownych, czasami bardzo wymagających nauczycieli i tych co
to może niekoniecznie do zawodu nauczyciela się nadawali . Co roku
tak przed pierwszym września przypomina mi się tamten pierwszy
dzień w szkole i jeszcze nieprzespana noc przed pierwszym dniem w
szkole mojej córki. Nawet moja własna ani matura mojej córki nie
były dla mnie takim przeżyciem jak te pierwsze dni w szkole=)))
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz