Teatr ,blogerki i fotoamatorzy....=)

Zobaczyć teatr od zaplecza , wejść na scenę to dopiero przygoda. Wiele lat temu kiedy byłam dzieckiem po przedstawieniu „Ania z Zielonego Wzgórza” było mi dane wraz z moimi koleżankami i kolegami z bodajże czwartej klasy szkoły podstawowej zobaczyć teatr od zaplecza . Warsztaty, scena to było jak wycieczka w nieznaną krainę. Niezapomniane wrażenia.

Niedawno na jednej z imprez fotograficznych Foto Day w Teatrze Lubuskim po raz drugi miałam możliwość zobaczyć teatr

"od środka”. 

 

Pozwolono nam wejść do pracowni krawieckiej i garderoby , na dużą scenę i na scenę kameralną nawet zobaczyliśmy co dzieje się pod sceną słowem wyprawa marzeń.

 Kiedy dziś w teatrze wraz z innymi fotoamatorami fotografowaliśmy lubuskie „blogerki modowe” mimo niewątpliwej urody dziewcząt brakowało mi zwiedzania zakamarków teatru .

Na dużej scenie stały dekoracje gotowe do wieczornego spektaklu „Głodni Jan i Małgorzata” opowieści o tym jak współcześni młodzi ludzie radzą sobie z trudną rzeczywistością .

reżyseria: Natalia Korczakowska
opracowanie tekstu i dramaturgia: Michał Pabian, Magda Fertacz
scenografia i kostiumy: Anna Met
opracowanie muzyczne: Natalia Korczakowska
przygotowanie wokalne: Hanna Klepacka

Obsada
Hanna Klepacka Małgosia
Karolina Honchera Pani Kamień
Marta Frąckowiak Pani MOPS
Tatiana Kołodziejska Matka
Elżbieta Lisowska-Kopeć Ojciec
Dawid Rafalski Jaś
Tomasz Karasiński Chory
Piotr Lizak Prostytutka
Przemysław Kosiński Biały Gołąb
Dobrosława Trębacz Policjant

Na pewno warto wybrać się na spektakl do Teatru im L. Kruczkowskiego w Zielonej Gorze.

Ale wracając do samej sesji fotograficznej niezwykle trudno robi się fotografie w grupie natychmiast przypomina mi się rodzinna anegdota o tym jak to mój dziadek bardzo dobry stolarz robił szafę a moja babcia mu doradzała w tej materii. Kiedy dziadek ciut się zirytował i coś burknął w temacie kto właściwie robi ów mebel , babcia z rozbrajającą szczerością stwierdziła , że „najgorzej jak się zbierze dwóch majstrów i każdy wie swoje”=)))

Dziś było mniej więcej tak samo jedni ustawiali dziewczyny „pod światło” inni byli temu przeciwni, jedni mówili dziewczynom co maja robić i ,że powinny się uśmiechać do obiektywów a drudzy krzyczeli „one wiedza co maja robić”. I tak w wzajemnym niezrozumieniu sesja toczyła się pomyślnie . Bo to ,że nie we wszystkim byliśmy zgodni wcale nie oznacza,że fotografie się nie udały choć punkt widzenia jest zależny od... od nastroju i ogólnie od tego co się komu podoba.

Szafa na scenie kameralnej jest rekwizytem z przedstawienia dla najmłodszych „Królowa Śniegu” jednej z najbardziej lubianych przeze mnie bajek w dzieciństwie.

Tak więc jestem z dzisiejszej wyprawy w świat sztuki i mody zadowolona i jeszcze raz zapraszam wybierzcie się do Teatru Lubskiego , którego tradycje sięgają XVI wieku czasów Abrahama Buchholzerusa.

Obecny budynek oddano do użytku w 1931 roku

a od 18.12.1964 roku teatr nosi nazwę Państwowy Teatr Lubuski im. Leona Kruczkowskiego.