Miasto moje Zielona Góra i strach przed Koronawirusem…

Z czego znane jest miasto w którym się urodziłam i w którym mieszka od lat ?

Winobrania, 

Palmiarni, 

bachusików ,

srok,

 żużla, 

fot. W. Drozłowski

street art

 to teraz 

a dawniej z procesów czarownic ,

 kwaśnego wina i jeszcze paru rzeczy.

 Od dziś pewnie będzie się kojarzyć z pierwszym w Polsce zdiagnozowanym i potwierdzonym przypadkiem Koronawirusa . Pewnie ,że to niebezpieczne  ale panika jaka sieją media jest sto razy bardziej niebezpieczna od samego wirusa.

Dezinformacja, zwalanie winy jednej opcji politycznej na drugą słowem jest okazja to postraszymy , dokopiemy przeciwnikom a ,że cierpią na tym zwykli obywatele? Kogo to interesuje.

Mieszkam bardzo blisko szpitala dosłownie o krok. Karetki pogotowia, lądujące helikoptery z chorymi  to dla mnie codzienność.  

To bzdura, że szpital otacza kordon policji, że mamy zakaz wychodzenia z domu , że w sklepach puste półki na razie jest normalnie ale jeszcze trochę tej propagandy strachu i  nie wykluczone, że ludzie wpadną w panikę.  . Na ulicach nie widać ludzi w maseczkach a ja swoje gdzieś zapodziałam choć pewnie takie jakich używam przy  malowaniu farbami na nic się by nie przydały. 

Mam nadzieję, że do maja sprawa ucichnie bo w maju mam zamiar polecieć pierwszy raz w życiu samolotem . Tak , tak od zawsze bałam się tego i mówiłam, że gdyby człowiek miał latać to Bóg dałby mu skrzydła. Jechałam  pociągami , autobusami, płynęłam promami  czasami kilkanaście godzin by dojechać do jakiegoś pięknego miejsca w Europie o wyjazdach tam gdzie nie da się dojechać bez wsiadania do samoloty nawet słyszeć nie chciałam a teraz już wiem, że to głupota . Bo co nas ma spotkać to nas spotka nawet gdybyśmy z domu nosa nie wychylali. Jak mawiają starzy ludzie „ co komu przeznaczone to na drodze rozkraczone”;)

Tak więc z każdej sytuacji można wyciągnąć pozytywne wnioski.

Na razie dajemy rade jakby co dam znać:)