Telefonistka książka , którą warto przeczytać nie tylko na wakacjach.

Skłamałabym gdybym napisała, że bez książki nie wyruszam w żadną podróż, właściwie to na wakacje nie zabieram książek bo czytanie zostawiam sobie na czas kiedy wieczory są długie i  deszczowe.

Kiedy zobaczyłam reklamę  książki „Telefonistka” pomyślałam  muszę ją przeczytać. Dlaczego? Sama pracowałam jakiś czas jako telefonistka i trochę z ciekawości a trochę z sentymentu sięgnęłam po debiutancką  powieść Gretchen Berg.

 Akcja powieści  toczy się we wczesnych latach pięćdziesiątych XX wieku w niewielkim amerykańskim mieście.

Głowna bohaterka Vivian Dalton uwielbia podsłuchiwać rozmowy  telefoniczne mieszkańców  rodzinnego  Wooster,  jak twierdzi doskonale zna ich problemy.

Pewnego dnia jednak podsłuchana rozmowa  zmienia życie  Vivian na zawsze.

W każdej plotce jest kropla prawdy  nigdy nie wiadomo jakie tajemnice ukrywają przed nami nasi bliscy , krewni i znajomi. W Wooster aż roi się od dawno skrywanych tajemnic . 

Telefonistkom nie wolno było podsłuchiwać rozmów no ale wszystko co jest zakazane smakuje bardziej…

Telefonistka to  powieść o kobietach, ich codziennych problemach, walce  o własną niezależność i prawo do godnego życia, są tu wątki podziałów klasowy ba nawet podziałów rasowych. Telefonistka to powieść wielowymiarowa ,  akcja toczy się w latach pięć dziesiątych XX wieku ale autorka czasami przenosi nas w okres wielkiego kryzysu gospodarczego lat dwudziesty i trzydziestych.

 I choć Wooster to  miasteczko w  Ameryce lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku to ludzie nie zmieniają się zbytnio bez względu na czas i miejsce w jakim żyją.  Szczególnie ich upodobanie do  wtrącania się w życie innych ludzi i jak dawniej plotka króluje zmieniła tylko sposób „przemieszczania się’. Osobiście polecam tą książkę nie tylko byłym telefonistkom …:)

 Autor Gretchen Berg

Przełożyła Monika Skowron

Wydawca:Insignis Med

Ilość stron:406

Cena 26, 66 zł.

Na wakacjach uwielbiam fotografować, rysować no i …podsłuchiwać ludzi  troszkę z nudów, bo dla mnie dwie godziny plażowania  dziennie to max . Te plażowe rozmowy są jak powieści . No może i nieładnie ale  nigdy nie powtarzam tego usłyszałam w końcu  wiem ,że  wszystko co usłyszę należy zachowywać w tajemnicy. Oczywiście żartuję na plaży zazwyczaj zasypiam i podobno chrapię tak głośno, że nic nie można usłyszeć a co dopiero podsłuchać…;))