„Pełnia zapomnienia” opowieść o czasach pandemii…

 

          Zastanawialiście się może, co by było gdyby w skutek jakiejś epidemii  ludzie wpadali w amok gnali przed siebie ginęli a ci, którym by udało się przeżyć nie pamiętaliby niczego ze swojej przeszłości?

Jeśli tak to to powieść Bartosza Niegrebeckiergo  „Pełnia zapomnienia” podpowie Waszej wyobraźni, co mogłoby się stać i co niektórzy z nas  utraciliby bezpowrotnie. Chyba nie ma nic gorszego niż utrata wspomnień a co za tym idzie swoista utrata przeszłości to utrata części nas samych.  A właśnie utrata pamięci to jedna z konsekwencji „amoku”, jaki dotyka ludzkość w wyniku niezwykłej epidemii, która opanowuje cały świat i nikt nie wie skąd się wzięła i jak sobie z nią radzić. Ludzie nie pamiętają, kim są i co wydarzyło się w ich życiu zanim zachorowali.

W powieści B. Niegrebeckiego każdy z jej bohaterów ma nietuzinkową, ciekawa niezwykle trudną przeszłością.

   Główni bohaterowie to młoda kobieta, pielęgniarka szukająca utraconego w czasie epidemii syna. Aneta należy do tych nielicznych, którzy przetrwali epidemie wydawałoby się bez szwanku, nie ulegli nieznanej chorobie i pomagają inny rozpocząć normalne życie.

Drugą kluczową postacią jest mały chłopiec Beni , Beni nie wie, kim jest, kim byli jego rodzice. Beni to niezwykły chłopiec posiada zdolności paranormalne, które być może sprawiają, że ludzie w jego obecności zdrowieją i przypominają sobie, kim są. Lekarze chcą zbadać niezwykle zdolności chłopca, ale czy im się to uda?

Oprócz tych dwojga w powieści jak już wspomniałam jest jeszcze wiele niezwykłych postaci lekarz Maciej, wojskowy Bruno, Maria kobieta podająca się za matkę Beniego, pan Kazio woźny z przytułku dla sierot, Zosia mała przyjaciółka Beniego. Każda z tych osób jest nietuzinkowa losy, każdej z nich mogłyby być tematem osobnej powieści.

Powieść kończy się w dość nieoczekiwany sposób autor zostawia jakby uchyloną furtkę. Ja osobiście czekam na dalszy ciąg losów Beniego niezwykłego chłopca z niezwykłymi zdolnościami.

Książka jest z  gatunku  „fantastyka, fantasy, science fiction” czyli wydawałoby się zupełnie nie moja bajka ale powiem szczerze przeczytałam ją jak zwykło się mawiać „jednym tchem”. Jeśli lubicie powieści psychologiczne to polecam, jeśli lubić powieści z „tajemnicą” też polecam . Jeśli chcecie powiedzieć „ mam dość tej paskudnej epidemii , dłużej tego nie wytrzymam”,  to po przeczytaniu tej powieści na pewno stwierdzicie  „ mogło by być gorzej, dobrze, że to nie „amok” . Słowem każdy znajdzie w tej powieści „swoją bajkę”. Polecam.

 

Bartosz Niegrebecki

Wydawnictwo: Oficynka

fantastyka, fantasy, science fiction

465 str.