Zatonie ukochane miejsce na Ziemi księżnej Doroty.

 

         W Zatoniu nie byłam od lat, jakoś nigdy nie było mi po drodze choć to od kilku lat dzielnica Zielonej Góry tak zwanego „nowego miasta”.  

Do Zatonia wybrałam się wraz mężem i naszym dobrym kolegą Edwardem. Właściwie to on nas namówił na tą wyprawę. Z Zielonej Góry do Zatonia można dojechać autobusem miejskim nr 30, bilet kosztuje 3 złote (ulgowy 1,50).

W Zatoniu wybraliśmy się do  dawnej posiadłości księżnej  żagańska Dorota de Talleyrand-Périgord.

Pałac został wybudowany w 1689 r. przez  Balthazara von Unruh .  W latach 182-1843 pałac zmienił  swój pierwotny (barokowy) wygląd przebudowano go  w formie klasycystycznej. Dobudowano   jedno piętro   autorem projektu przebudowy  był W. Gurlt z Otynia.  

1945 roku w wyniku pożaru pałac popadł w ruinę.

 

 

Dopiero w 2018 roku zabezpieczono ruiny , odbudowano oranżerię , park poddano rewitalizacji a całość udostępniono turystom.

Można napić się tam kawy , zjeść lody lub pyszny deser .

Tak tu było w 2013 roku...

Po drugiej stronie drogi znajdują się ruiny kościoła św. Jana Chrzciciela  wybudowanego w  XIII wieku. Najpierw był to kościół katolicki następnie od XVI wieku przeszedł w ręce protestantów a po kontrreformacji z powrotem przejęli go katolicy. Od 1837 roku kościół został zamknięty i zaczął popadać w ruinę powodem była zmniejszająca się liczba katolików  zamieszkujących miejscowość i okolice.

Kościół zbudowano z kamienia polnego i rudy darniowej .

Przy kościele był cmentarz na, którym chowano zarówno katolików jak i protestantów zachowało się jedynie  kilka nagrobków.

 

         Kika kroków dalej jest tablica z bocianami i  datami ich przylotów do Zatonia.  

Wiadomo bociany nie przylatują byle gdzie więc jak widać warto odwiedzić tą miejscowość a raczej dzielnicę Zielonej Góry.